Ellerimiz kollarımız bağlı geleceğimiz ipotek altındaymış.
Gece gündüz çalışsak bile kazandıklarımız başka bir cebe akıyormuş.
O cep bizim cebimiz değil kesinlikle.
Öyle kendimizi kandırarak çok çalışarak çok şeyimiz olacağı yalanına inanmak bir balon kadar inandırıcı değil.
Yolun başında tüketmiş biri olarak bundan sonra paralı ve huzurlu yaşama fikri gerçek değil.
Sildirsem kendimi tüm resmi kayıtlardan zaten kayıtlı ollan yerlerde hak ettiğim hiç bir şey bırakmamışlar.
Çoktan iflas etmişim ve kendi adıma hayaller kurarak suyun dibine doğru yüzüyorum.
Yaşadığım hayat dışarıdan izole,kendi dünyamda kendi hayatımı yaşıyorum.
Yalnız ruhumun çoğu zaman bocaladığı anlarda karnımız doysun diye dışarıda çalışmak bir sanatçının denek fare gibi oynanması.
Asla üzerimize tam olmayacak maddi zenginliklerin gerçekliğinde elimizde olanla yetinmeye çalışırken hala dışarıdan saldırılar gerçekleşmesi üzüyor beni.
Ta en başını çocukluğumu düşünüp geçtiğim yolların ve verdiğim başı boş kararların ne anlama geldiğini düşündüğümde hep o asi ve kimseye boyun eğmeyen adamı görüyorum.
Benim gibi olmanın elbetteki bir karşılığı olacaktı ve cezasız kalmayacaktı böyle bir yaşam.
Yaşamı ciddiye almayan ve en ciddi anlatımları bile hala ilkbaharda kelebeklerin peşinde papatya toplamak zanneden çocuğun hikayesi olsa olsa hayalkırıklığı olurdu.
