iç dünyasında mutsuzluğun doruklarında gezerken, çevresine karşı mutluluk maskesi takan insandır. işin kötü yanı şu ki; mutluluk maskesi ile dolaştıkça, içindeki mutsuzluk katmerlenmektedir. tanıdığı insanlar onu 'çok neşeli, gamsız' diye tanımlar. fakat yalnız başına kaldığında, yüzü her daim asıktır.
sadece onun suçu mudur bu çift karakter, yoksa günümüzün şekilci dünyası mıdır onu bu maskeyi takmaya iten? belki ikisinin de payı vardır. ama sebep ne olursa olsun, çok yorucudur 'mutlu taklidi yapan mutsuz' olmak.
hani filmde geçer ya 'namusluymuş namussuz'. işte bu da o hesap: 'mutsuzmuş mutlu'...
