Sıcağı sevmiyorsun diye güneş doğmamazlık yapmayacak..
Sen gittin diye yaşam durmayacak
Kan akacak belki, toz duman olacak
Kuşlar, belki kuşlar susacak.
Ben susmayacağım.
Haykıracağım.
Sabrımın sonundayım henüz, hayatın değil.
Kuru bir selam, fonda eski bir şarkı tadında
Nargile dumanında beliren hayalin, benimle kalacak .
Nefesimi alıp veremediğim gün, son bulacak.
Hayat, sen, rüzgar, deniz, gökyüzü .
O gün benim son günüm olucak lakin..
Seninde kıyametin kopacak ..
Kıymeti kalmayacak hiçbirşeyin..
Loş bir lokantada radyoda bir şarkı çalacak.
Sessizce ağlayacaksın, hıçkırarak ..
Benim bir daha sesim olmayacak ..
Farkına vardığın an tüm sesleri susturmak isteyeceksin..
Ama anlamayacak halinden martılar..
Sen simit atmadın diye,
Ölmeyecekler açlıktan ..
Sensizlikten kimin öldüğü aklına o zaman takılıcak.
Bir vicdanın kalacak geriye, birde sen..
Susturmak isteyeceksin lakin
Vicdanında susmayacak ..
Herkes tabutuma omuz verirken sen kalbini vermek isteyeceksin..
Fakat artık çok geç olacak ..
Okunan bu sela ayrılığımızın habercisi..
Senin kıyametinin, benim yokluğumun işareti..
Hoşçakal. Yetişemedim ben sana.
Ama ölüm bana yetişti..
