neden bilmiyorum ama çok istemiştim gitmeyi ancak filmi izledikten bir 10 yıl sonra fark ettim ki 9 yaşında bir çocuğun sinemada izlediği ilk film olması için fazla ağırmış. yine de çok seviyorum gönül yarasını. iyi ki gitmişim.
2. gittiğim filmde (yine kendi arzum ve ısrarımla) babam ve oğlum. dramatik filmler ruhumda mıknatıs etkisi yapıyor.
