büyük eksikliktir. boşluktur, hüzündür, var oluşun içinde kayboluştur. bu ne büyük ızdıraptır. küçüklükten büyük olmayı kabullenmek kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenemeden koşmaya mahkum olmaktır. hasret rüzgarlarını içine acı acı çekip yollarını meraklı gözlerle hüzünlü bir duygusallıkla beklemektir. eve gelmesinden mutlu olmayı kabul etsekte tekrar gideceğini bilmenin hüznü o kısacık yarım kalan mutluluğu gömmeye yeter.
