Bu değildi.
Böyle anlatmak belki tam olarak anlamı karşılayamaz ama daha açmak ve anlamaya uygun hale getirmek acıtır ruhumuzu.
Boşlukta yaşadığımızı zannedenlerin aksine yerimiz sağlam derdik geleceğimize gülümseyerek bakarken.
Böyle değildi.
Bu şekil düşünerek hafifletebiliriz sırtımızdaki taşıma kapasitesinden fazla yükleri.
Ona anlamlar ekleyip değiştirebiliriz boyayıp güzel olduğuna kendimizi inandırabiliriz.
Bunca zaman kazandığını zannedip aslında kazanmamış olmak hayat hikayesi gibi tuhaflıklarla dolu.
Akılla dalga geçer gibi sanki delirtmek istermiş gibi sağlam kalan son kafayı;
Böyle bir şey yok .
Zihin oyunlarının herkesçe değil akıllı insanlar tarafından ezberlendiği kimsenin gitmediği boş sahnede hala nedenini algılamaya çalışıyorum.
Boş muydu?
Kalacağımıza inandığımız duraklarda yanımızda olanların ebedi olmaması gibi yıkılacak mıydı sırtımızı dayadığımız gerçeklikler.
Yokluk.
Kimsenin olmadığı,kimsenin okumadığı kimsenin farkına varmadığı yaşayanın hayal aleminde yaşadığı yaşamın en uzak köşesinde;
Hayatta kalan biçare.
