birgun gelir sevgilin henuz evli olmamaniza ragmen ev arkadasin oluverir. iste o zaman ona ne kadar tahamul edebildigini, onu ne derecede sevdigini ve en onemlisi onu ne kadar tanidigini tartarsin ki, bu ilerde gerceklesmesi muhtemel bir evlilik karari icin mukellef bir on sevisme olucaktir.
sevgili ile ayni evde baska kalacak yerin olmadan yasamakla, arada bir sevgilinin evine gidip bir bilemedin iki gece konaklamak arasinda ben soyliyeyim daglar sen soyle baglar kadar farklar vardir. e eninde sonun da misafirsindir ya da senin misafirindir. o yuzdendir ki ayni cati altinda yasama normlari kafada sorgulanmaz. hatalar goze batmaz..
israrla abaniyorum ki; sevgilinin iyi bir ev arkadasi olmasi ilerde iyi bir evliligin gerceklesmesine delalettir. e arkadasim, hayat dizilerdeki gibi toz pembe degil ki. insanlar birbirine her saniye asik gozlerle bakamiyor, her saniye canim cicim olmuyor/olamiyor. sampuan bitiyor alis veris niye aksadi diye birbirinin suratina bakiyorsun. ev kokuyor cop niye atilmadi diye gozgoze geliyorsun ve o sirada kimse ona hala asik oldugunu malesef hatirlayamiyor.
