bir kenara çekilip "ne istiyorsanız alın, zıkkımın köküne kadar sizin olsun ama bana bulaşmayın; ben kavga etmek istemiyorum" derim sadece.. Kendime yetiyorum çünkü.. Sessizliği seviyorum, çok alıştım buna.. Ve hayat, bazı şeyleri kabullenmeyi zamanla öğretir insana.. Herhangi birinden herhangi bir şey ummazsanız kırılmazsınız.. Sahiplenmezseniz bir şey kaybetmezsiniz.. Birine inanmazsanız yalan söylemesine fırsat vermezsiniz.. Böyle yaşamak mümkün mü peki? Kim bilir.. Öbür türlü de yaşamak mümkün olmadı nasılsa..
Yaralıymış, beni anlarmış, o da benim gibiymiş, durmuş, gelmiş, gitmiş, yorulmuş, susmuş, konuşmuş vs vs hepsi hikaye..
