hani bazı anlar vardır basittir, detaysızdır; ama etkisi büyük olur. beş veya altı yaşında olmalıyım. hava çok sıcaktı. köylük bir yerdeyiz. annemle babam misafirliğe gittiğimiz evde. ben de evin diğer çocuğuyla bahçede oynuyorum. derken gözleri henüz açılmış bir yavru kedi buluyoruz. hayvan halsiz, bitkin... sadece ince ince miyavlıyor. ben onu severek iyileştirebileceğimi düşünüyorum. sürekli seviyorum, okşuyorum. iyileşmiyor bir türlü. ellerimin arasında ölüyor. oysa ki seversem mutlaka iyileşirdi, ölmezdi. cansız bir şekilde yatıyor. tüyleri hala çok güzel ve çok sarı. ne ağlayabiliyorum ne de hayvanı elimden bırakabiliyorum. ve sonrasında ne oluyor bilmiyorum. sadece yumuşak sarı tüyler kalıyor aklımda. ve kimseyi çok severek iyileştiremeyeceğim...
