Dostlukmuş, ölüme yürümekmiş, üstüne titremekmiş, vefaymış...
Aşk dediğin zavallı bir kapıyı duvara çarpıp çıkıncaya kadarmış.
Bana komaz diyip sancını bir kilo rakıya gömsemde akşamları,
Oy benim yaralım! asıl sancı uyandığımda bütün odaları boş görünce koyarmış...!
