olmaması gereken bir adetin hayatımıza soktuğu kavram. arkadaş adamın yakını vefat etmiş onun üzüntüsünü bir kenara bırakıp millete yemek yedirme derdine düşürüyor insanı maalesef.
olması gereken cenaze sahibinin yemek vermesi değil, cenazeye katılanların, komşunun, akrabanın cenaze evine yemek getirmesidir.
yüce diyanetimizin din işleri yüksek kurulu başkanlığı da bir soru üzerine şu cevabı vermiş:
"Bir yakınını kaybetmenin üzüntü ve sıkıntısı içinde olan cenaze sahiplerinin, taziye için gelen misafirlere yemek hazırlayıp sunması ilave bir telaş ve sıkıntıya sebep olacağından mekruh görülmüştür (ibn Âbidîn, Reddü’l-Muhtâr, III, 148). Bunun yerine komşular veya yakınlarının, cenaze sahiplerine ve gelen misafirlere ikramda bulunmaları sünnettir (Tirmizî, Cenâiz, 21).
Bunun yanında cenaze sahiplerinin mezarlıkta veya evde helva, ekmek gibi şeyler dağıtmalarının dinî bir dayanağı yoktur. Dinî bir gereklilik olarak görmeden yapılmasında bir sakınca olmayacağı söylenebilirse de bu tür uygulamaların kısa süre sonra cenazeyle ilgili bir dinî hüküm olarak algılanması tehlikesi bulunmaktadır. Dolayısıyla bu ikramlar dinî bir zorunluluk olarak yapılırsa, bid’at ve hurafe sayılır. "
