etrafinda olup bitenlerin az da olsa farkina vardigin anlardir.
bir tarafta acliktan olen insanlar varken diger tarafta eroin krizine giren insanlarin oldugunu algiladigin anlardir.
demokrasi vaatleriyle katledilen insanlara uzuldugun anlardir.
verdigin vergilerin sadece bir grup kodamanin cebine gittigini gordugun anlardir.
seni temsil etsin diye sectigin herifin sana artistlik yaptigi anlardir.
haberlerde izlediklerinin artik dogru olmadigini hissettigin anlardir.
butun degerlerinin politika malzemesi edildigi anlardir.
ote yandan
aslinda hic ozel ve onemli biri olmadigini anladigin ortalama bir insan oldugunun farkina vardigin anlardir.
bir zaman dusledigin herseyi hayal kirikligi olarak adlandirdigin anlardir.
kendi kucuk problemlerine uzulurken anne ve babana bakip bu dunyada severek yaptiklari hic bir sey olmadigini -bizleri mutlu etmek disinda- ve omurlerinin yarisindan fazlasini geride biraktiklarini ve onlar icin hic iyi bir sey yapamadigini farkettigin anlardir.
onyargilarindan dolayi kirdigin onca insanin aslinda kendince sebepleri olabilecegini dusundugun anlardir.
elinin kolunun bagli kaldigi anlardir.
dusundugun fakat bir sey yapamadigin anlardir.
artik cok gec olandir.
