izleyince iç şişiren sıkıcı ötesi film. Niye bu kadar abartıldığını anlamış değilim.
Piyanist abimiz neden korkaklık edip savaşmak yerine barınacak yer buldukça ve önünde yemeği oldukça susmayı, savaşmamayı, olaylara gözünü kapatmayı tercih ediyor? Önünde cesetler yakılıyor adamın gözü hâlâ askerlerin yemeğinde. Abicim git onurunla öl daha iyi ya. Yaşamak bu değil cidden.
Filmde Olaylar sadece dramatize edilmekle sınırlı kalmış. Bu kadar. Hatta spoilerin ağababasını veriyorum; Yahudi bir piyanistim, çok zorluk çektim ama direnmiyorum savaşmıyorum sadece yer ve yemek buldukça üç maymunu oynuyorum.
Ailem toplama kampında, muhtemelen çoktan öldüler lakin benim için önemli olan midem. Canım midem. Canım iştahım.
