Kendi çıkarını düşünen birinin beni yermesinde kullandığı politik dili fark ediyor olmama rağmen gün boyunca düşüncelerime sarmal olan kendimi kötü hissetmelerim.
Bizi üzenlerin tenezzül ettikleri cüretkarlık kadar aldırmayıp gidişlerimiz var.
Giderken kameraya nasıl görüntü veriyoruz acaba?Kimse bizi umursayıp bakmıyor mu?
Gözünün içine bakarken bakmayı utandığını zannettiklerimiz ardımızdan hiç bakmaz mı?
Güzel bir kız ihtişamıyla yanımızdan geçip giderken kafamız ona takılmaz mı?
Yağmur yağar hava ayaza çeker ve özlersek güneşin yakıcı etkilerini her şey doğasına uygun hareket etmez mi?
Güzelin güzel olduğunu kabul ederken kendimizin güzelliği bu kadar yabana atılır mı?
Kafamızın güzelliği yetmez bizdeki anlamları geçerli kılmaya.
Yansıdığımız anlamını bilmiyorsa eğer kendini bir şey zannetmesi boş değilde nedir?
Sırf biri dedi diye erken kalkıp gecenin bana sunduğu bu kadar edebi güzellikten vazgeçeceğim öyle mi?
Herkes konuşur ben hep susarım.
