1930 larda başlayan, Lobotomi 1940 ve 1960lı yıllar arasında oldukça yaygın olarak kullanılan ve beyin cerrahileri bu zamanlar beynin sağ ve sol loblarını birleştiren bölgedeki bağlantının koparılmasıyla epilepsi semptomlarının iyileşme olacağı düşünülmüş tıbbi tekniktir.
Lobotomi ayrıca diğer ruhsal rahatsızlık durumları için de kullanılmaya başlanmış o dönemlerde. Beynin ön lobuna bağlı sinir liflerinin kesilmesi ile yapılan tedavi şekliymiş.genellikle keskin bir aleti göz yuvarının ( göz yuvarı, Kafatasında bir çukur içine yerleşmiş bulunan gözün yuvarlak bölümü) üstünden sokarak yapılıyor.
Lobotomiler günümüzde çok ciddi epilepsi durumları olmadıkça çok çok az bir biçimde kullanılıyor. (ilerleyen zamanlarda olumsuz etkileri üzerinde halen tartışma konusu olmakta)
1950'lere gelindiğinde piyasaya sürülen Thorazine isimli yeni bir antipsikotik ilaç, lobotomi pratiğinin modasının geçmesine sebep olmuştur.
Lobotominin yarattığı etkiler ve doktorlara yüklediği ahlakî yükümlülükler, Ken Kesey'nin 1975 yılında sinemaya aktarılan "Guguk Kuşu" isimli romanında anlatılmıştır.
