Bir kadınım. Her şeyden önce bir insanım. Ve doğal olarak her türlü canlıya karşı yapılan şiddeti hoş görmüyorum.
Ancak insan psikolojisini düşünüyorum bazen de. Zıvanadan çıkmak ve cinnet eşiği gibi anlar var.
Kimse hindu ineği kadar sakin değil bu memlekette bunu bi kabul edelim.
Kimisi telefon fırlatır, kimisi duvara yumruk atar, kimisi kendine zarar verir, kimisi eline geçen her şeyi kırar.
Velhasıl öfke gelince akıl gider.
Yatışınca " ben naptım lan" diye düşünürsen, senin için bi umut var. Demek ki hıyarlığını kabul edebiliyorsun. Ama yok " yaptım, yapmıştım, gene yaparım" diyorsan o zaman hastasındır.
Sana ne yaparlarsa yapsınlar, sigaramı yakar izlerim.
Tamam toplum olarak hassas olmak süper bi şey, ama birey bazında kimin ne yaşadığını hakikaten bilemeyiz.
