insanı çok sıcak kanlıdır, 14 eylül trabzonspor beşiktaş maçının başlamasına dakikalar kala bir dostumun kırtasiyesinde oturmaktayım. içeriye yirmili yaşlarda ve yanında saçı dökük bir amcamız girmiştir.
+ selamun aleykum kardaşum.
- aleyküm selam abicim, buyrum.
+ yav kardaşum buralarda maç izleyebileceğimiz yer bili misun ?
- abiciğim dümdüz gidin ilk karşınıza çıkan sokaktan dönün orada bir kahvehane var orada izlersiniz.
+ sağolasun, allah razı olsun.
- önemli değil abi. sorması ayıp nerelisin abi * ?
+ trabzon'dan misafirliğe geldik hemşerum *.
- hoş geldiniz abi eskişehir'e, inşallah kazanır trabzon valla, hatta şampiyon olursa eses olmuşçasına sevinirim.
+ eseslimisun sen da, şampiyonluğu kaçırduğumuz o yıl esesliler "gonullerin şampiyonu trabzon" diye pankart astılar üst üste. esesi ve taraftarınun yeri ayrıdur trabzonlular için.
ve olaylar gelişir, sıkı bir futbol muhabbetinden sonra kendileri bizi maçı izlemeye davet etmiştir ve hem sohbet eşliğinde hemde trabzonspor'un kaçırdığı pozisyonlara veryansın ederek güzel vakit geçirmişizdir.
eğer sözcüklerin içinde "u" harfi geçen bir kişinin sesini duyarsanız hemen gidin tanışın, gerçekten pişman olmazsınız *.
