sartre, tanrı'ya karşı aştığı savaşta sonunda yorgun düşer, boşa kürek çektiğini anlar gibi olur ve şu sözler bir itiraf olarak dilinden dökülür:
'dinsizlik(veya tanrısızlık) insafsız ve yıpratıcı bir teşebbüstür. bu teşebbüsü sonuna kadar götürdüğümü sanıyorum. her şeyi açık ve seçik olarak görüyorum. hatamı itifaf ediyorum.'
