hollanda'lı başkan prens bernhard,en hayati görevlerini şöyle açıklar. ''milliyetçiliğin hüküm sürdüğü ortamlarda, insanlar egemenliklerinin uluslararası güçlü bir organa devrini ki kabul etmezler. bizim önümüzdeki en hayati görev , onları buna razı etmektir' insanları egemenliklerini devretmelerine razı edebilmek için milliyetçiliğin her türlü kötülüğün kaynağı olarak gösterilmesi gerekir. bu nedenle milliyetçiliğin '' hastalık'', '' savaş '' ve '' bela'' ile hatta '' ırkçılık'' ile özdeşleştirerek mahkum edilmesi onlar yönünden zorunluluk halini alır.
küresel güçler , arz üzerindeki egemenliklerini, milli direnişlerin kırılma kapasitesiyle yakından ilişkilendirirler. milli kültür aşılarak, milli devlet tarihe gömerek ve nihayet milliyetçiliği mahkum edilerek ancak küresel şirketlerin mallarının önünü açmayı hedeflemektedirler.
bunu bazen ümmetçilik adı altında, bazen de kapitalist referanslar baz alınarak yapılır. 'türk' kelimesi yerine 'türkiyelilik', 'türk bayrağı yerine türkiye bayrağı diyelim' diyen, ülke içindeki yabancı devletlerin uşakları da bu kavramın kolayca işlenebileceğini bilirler.
eğer ' kahraman ırkıma' bir gül ne bu şiddet ne bu celal' diye bir cümlede, bir ırk övülüyorsa( bu ırk pigme ırkı değil türk ırkıdır), bu övülecek bir ırktır. bu övünmeyi de ırkçılık değil milliyetçilik olarak telakki ederiz.
