bir rüya gördüm ben. rüyamda dört ana kahraman vardı: cemal, turgut, edip ve tabii ki ben.
biz dördümüz bir barda araba tamir ediyoruz. barın içinde herkes içiyor, kusuyor, gülüşüyor, şıkır şıkır oynuyor; biz araba tamir ediyoruz. bir yandan da sohbet ediyoruz.
çok fazla ayrıntıya girip kafanızı becermek istemem.
cemal şaraplardan ve kadınlardan bahsediyor. şarap ve kadının birbirini tamamlaması, güzel şarapların kaliteli kadınları çağrıştırması üzerine döktürdükçe döktürüyor.
turgut devlet ve toplumdan, birey ve otoriteden, kitle ve iktidardan dem vuruyor.
edip hüzünlü. imgelerden bahsediyor. adam fazla şiirden ölmek üzere. hala imge peşinde.
bense çingenelerden, çingenelerin müziğe nasıl yakıştığından bahsediyorum.
görüldüğü gibi bir konu birliği yok. hepimiz başka şeyleri anlatıyoruz. sosyolojik bir vaka gibiyiz.
sonunda bir konuya odaklandık ve konuştuk. size konuştuklarımızdan bahsedecek değilim. merak edin.
sonra güney amerikalı bir kadın gülümsedi, bira uzattı bana. tam elimi biraya uzattım, kadın birayı yüzüme döktü.
