Suç ve ceza'yı gölgede bırakan, budala'yı unutturan bir şaheser. "Ne kadar büyük bir yazar olursan ol böylesini yazamazsın" dedirtmiştir bana. Kitabın sonunda alyoşa'nın çocuklara bu anı asla unutmayalım, ilyuşa'nın hatırasını hep diri tutalım şeklindeki konuşması az kalsın ağlamama sebep olacaktı. Bir ölümden ancak bu kadar güzel bir fayda sağlanabilirdi doğrusu. Ah keşke alyoşalar mışkinler daha çok olsa. Görünen o ki bu kitaptan kopmam zor olacak. Romanı okuyanlar Genel olarak ivan karamazov favori karakterimdir der ama benim için düş kırıklığı olmuş bir karakterdir ivan. Pek bir etki uyandıramamıştır. büyük bir yankı uyandırabilecek potansiyeli olmasına rağmen 'unutulur' roman karakterleri arasında yerini almıştır. Araya serpiştirilen staretz zosima mükemmel bir baharat gibidir. Sadece iki sayfalığına bahsi geçen zosima'nın ağabeyi kocaman bir dünyadır. Romandaki kadın karakterler beş para etmezdir maalesef. Dostoyevski kadın karakter kurgulamakta zorlanıyor zaten; hepsini erkek gibi hastalıklı düşüncelere sahip, isterik, humma nöbetli vesaire olarak yansıtıyor. Bu kuyruklu bir yalan. Ben ömrümde böyle bir kadının örneğine rastlamadım. Dostoyevski'nin kusuru boldur bu da bir gerçek. Her kusuruna rağmen, tüm zamanların en iyisi unvanına sahip basketbolcu michael jordan gibi, dostoyevski de gelmiş geçmiş ve gelecek tüm yazarların en iyisi unvanına sahiptir. Karamazov kardeşler'le de bunu ispat etmiş ve sonsuzluğa uğurlanmıştır.
