baba, ilk önce içinde doğar büyür insanın. çünkü baba, ihtiyaç olduğunda ihtiyacını karşılayan şeylerin tümüdür aslında. onsuzsan eksik büyürsün. bir sürü ihtiyacın varken hiçbir şey derman olamaz sana. o eksikliklerde olgunlaşır bünyen.
ve bazen baban vardır, ama sen yine de babayı özlersin. çünkü "babanı" değil, "babayı", "babalığı" özlüyorsundur. karşında öylece oturuyordur: belki de gözlerine bakıyordur, orda yokmuş gibi bakıyordur; orada hiç olmamış gibi...
belki de "baba" olan sensindir. çünkü bir bakmışsın ki sen onun tüm ihtiyaçlarının çaresi oluyorsun. evet. onlardansanız eğer, bakarsınız, karşınızda duran, gözlerinizin içine bakan babanız: ama aslında orada bir baba yoktur....
