karısı. nesne değil canlı ama, olsun. insan sonuçta.
sol bir komşumuz vardı vefat etti geçenlerde, sirozdan öldü rahmetli. taş gibi karısı ise öylece kalakaldı. kendisini her gördüğümde içim cız ediyor şurama bir ateş düşüyor.
üzülüyorum, hüzünleniyorum. "bu kadın tek başına nasıl yaşayacak " diye hayıflanıyorum. umarım bir gün gelir yardımımız dokunur kendisine. evet.
