diktatörlerin gidişiyle yaşanan otorite boşluğu, özellikle arap ülkeleri gibi halkın birey olamadığı, modern dünyayı yakalayamamış, entelektüel birikimi olmayan ülkelerde büyük yıkımlara yol açıyor.
saddam sonrası ırak, kaddafi sonrası libya ya da mübarek sonrası mısır gibi.
bu da diktatörler sanki ülkeyi çok iyi yönetiyormuş da gidince sistem çökmüş gibi gösteriyor durumu.
saddam da bu badem gözlülerden biri işte. kendisinin ve oğullarının yediği haltlara rağmen hala özlemle anılabiliyor.
