bir gün tayip, hakkın rahmetine kavuşur ve öteki dünyaya gider. girişinde melekler onu karşılarlar. biri der ki :
"tayyip evladım, biz ahirete göçen herkesi birer günlüğüne cennete ve cehenneme yolluyoruz. ikisini de görür ve hangisinde kalmak istiyorsa ilelebet orada kalmasını kabul ediyoruz.
tayyip heyecanlanır "ama ben cennete gitmek istiyorum." der ve melekler ikisini de görmeden böyle bir şeyin mümkün olmadığını söylerler ve tayyip, cehenneme götürülür.
içeri adımını atar atmaz bir de ne görsün ? her yer güllük gülistanlık, binbir çeşit meyve ağacı, sular pırıl pırıl akıyor. tayyip orada özal ve menderes gibi kişileri görür. kendisine içki teklif ederler ve tayip bunun haram olduğunu söyleyerek reddeder fakat meleklerden biri dünyanın sadece bir sınavdan ibaret olduğunu, ahirette her şeyin özgür olduğunu söyler ve tayyip içkisini içer ve çok güzel bir gün geçirir. ertesi gün ise melekler tarafından cennete götürülür ve oranın cehennemden farksız olduğunu ve orada da atatürk, inönü, ecevit, nazım hikmet gibi kişileri görür ve orada da güzel bir gün geçirir.
ertesi gün melekler nerede kalmak istediğini sorarlar. tayip; "bari benim kulvarımdan olan kişilerle beraber olayım." diyerek cehennemde kalmak istediğini söyler ve cehenneme götürülür.
fakat ne görsün.. eski bağ bahçeler gitmiş, yerine içi ateş dolu kazanlar konmuş ve özal ve menderes de ellerinden başaşağı halde ağaçlara bağlanmış durumda. tayyip korkuyla :
"ama benim gittiğim cehennem burası değildi !" der ve meleklerden biri de alaylı bir gülümsemeyle yanıt verir :
"evladım, şu ana kadar gördüklerin de birer seçim kampanyasıydı ! "
