Bugüne kadar yaşadığım her şeyi soyunup kirliye atabilir miyim?
Kendimiz dışındaki insanlara duyduğumuz ihtiyaç, bazı duygu boşluklarını gidermek için midir? Örneğin aile, eş, arkadaş. Eğer boşluk doldurmak içinse bu bizim özgür olmayışımız anlamına mı gelir? Yoksa daha da özgür olmak için mi diğer insanlara ilgi, ihtiyaç duyarız?
Gerçek mutluluğun hep kim olduğu önem arz etmeksizin karşımdaki insanları doğrudan mutlu etmek olduğuna inandım. Aç bir çocuk, hasta bir teyze, görmeyen bir amca vs. Ama yarın öğlen öleceğimi bilsem tanımadığım insanları mutlu etmeyi değil kendimi mutlu etmeyi seçerdim. Özet olarak 'doğrudan mutluluk - dolaylı mutluluk' tan hangisi gerçek mutluluk bunu kestirmek zor geliyor. Teşekkürler.
