ilk entryde de bahsedildiği gibi genelde Kıbrıs'ta yaşayanların dahil olduğu psikolojidir. Aynı şeyleri artık ülkemde de hissetmeye başladım. Gün geçmiyor ki denizde hayatını kaybeden insanların haberi gelmesin. Üç tarafı denizlerle çevrili. Doğuya doğru değil de hep batıya doğru gitme isteği var. Nefes almak gün geçtikçe zorlaşıyor. Tuzu kuru olanların uçağa atladığı gibi yurtdışına kapağı atıyor. insanlara bakıyorum karamsarlık görüyorum, insanların fitili kısa her an patlatacakmış gibi geliyor. Hiçbir şeye bağlılığım yok bırakıp da gidemiyorum. Kitlenip kalmak bu olsa gerek.
