tanrı zaten iyiliği temsil eden bir figür değildir. eğer tanrı her şeyin yaratıcısı ve en uç noktası ise iyiliği de kötülüğü de yaratan odur. her şeyi gören , bilen ve gücü yetendir. var olan en güzel, en güçlü varlıktır. aynı zamanda var olan en kötü, en korkunç varlıktır. sonuçta kötülüğün kaynağı ve en üstün formu da kendisidir. bu durumda 'tanrı var olan en büyük pisliktir' demek de yanlış olmayacaktır.
şeytana karşı iyilik timsali olarak gösterilen ve yarattıklarını acılarla sınayan ise spesifik bir tanrıdır ve zaten kendisinin yarattığı bir şeye karşı gösterilmesi kendi içindeki çelişkidir.
