Sonu -er, -ar ile biten sözcükler vardır. Yazar, çizer, düşünür, okur vs. E daha önceden de okuyorduk, bir şeyler de çiziktiriyorduk, düşünür mü onu hiç söylemeyelim ülke olarak zaten herkes şair ve düşünür. Hayır, hayır kesinlikle haddine değil öyle ağdalı sözler sarf etmek. Sait Faik'in bir sözü vardır: "Yazmasaydım çıldıracaktım." diye. Öyle sosyal medyada da atarlı giderli paylaşımlar da yapamam. Ne bileyim laf da ortaya koyamam. Bir yerden sonra paylaşma ihtiyacı hissediyor. Ne bileyim 2100'lü yılları göremeyiz herhalde. ilerde kil tablet bulundu bakın bakalım neler demişler de olmayacak. 1100'lü yıllarda beyin migreni yaşayan biri ne yapıyordu acaba? Eline sazını alıp dağlara çıkıp içini mi döküyordu? işte bizimkisi de suyun üstüne yazı yazmak.
Sonu -er, -ar'la biten sözcükler biraz sakıncalı. Yazma, okuma, düşünme, bilme, görme. Burda olumsuzluk anlamında düşünün. Hayat hoş, durma coş; ayağını sıcak tut, başını serin; bunları düşünme derin modunda olanlar daha mutlu. Uzun lafın kısası (bkz: beynin hava alması)
