asrın liderimiz efendimiz bir cuma günü beştepe millet camii'nde namazını eda etmiş, beştepe'de milletin, ümmetin sarayında halkın arzuhallerini dinlemekteydi.
efendimizin yardımcısı ibrahim kalın beyefendi, asrın liderimize arzuhalleri okurken bir an durdu.
efendimiz, "neden durduğunu" sordu.
ibrahim kalın yanıtladı: "efendim meczubun biri işte yazmış bir şeyler" dedi.
asrın liderimiz merak etti, ne yazdığını sordu.
ibrahim kalın yanıtladı, "efendim, sizin ona borcunuz olduğunu yazmış, biz de üç beş bir şeyler verdik gönderdik, ama gitmedi..."
bunu duyan asrın liderimiz, arzuhalin sahibinin içeri buyur edilmesini istedi.
içeri giren adam selamın aleyküm dedi, asrın liderimiz sordu, "benim sana nereden borcum var, anlat bakalım..."
adam yanıtladı, "efendim, ben cehape döneminde iflas ettim, şimdi tekrar eski günlerime dönmek için her gece dua ediyorum, dün gece de dua ettim, sonra yattım, rüyamda hz muhammed sav bana göründü, dedi ki, tayyibime selam söyle, dün gece salavat getirmeyi unuttu..."
asrın liderimizin gözleri doldu, hemen başkanlık çekmecesini açtı adama bir şeker fabrikasının tapusunu verdi ve adama dönerek, "peygamber efendimiz ne dedi, bir daha söyle" dedi.
adam; "tayyibime selam söyle..."
bunun üzerine asrın liderimiz çekmeceden bir otobanın yap işlet devret sözleşmesini çıkardı ve adama verdi. sonra bir daha söylemesini istedi.
adam bir daha söyledi, bu sefer bir havalimanının 49 yıllık işletme hakkını verdi. ve bir daha söylemesini istedi, adam da bir daha söyledi, son olarak osmangazi köprüsünü verdi...
bu sırada ibrahim kalın araya girdi, "efendi yetmez mi?" diyerek engel oldu.
adam dışarı çıktı, ibrahim kalın şaşkın bir şekilde cumhurbaşkanımıza sordu, "efendim fazla olmadı mı?"
asrın liderimiz yanıtladı.
"ne fazlası, o an benden cumhurbaşkanlığını, başkanlığımı istese dahi verirdim..."
işte asrın liderimizin peygamber sevgisi.
peygamber sevgisini yoksulun yetimin hakkını dağıtarak yaşamış ama olsun, olur o kadar...
