türkiye'deki eğitimdeki anadilde eğitimin var olmaması ve türkiye'nin bağımlılık zincirlerinin ne kadar güçlü olduğunun göstergesidir. kağıt üzerinde anadilde tek bir halkın dilinin eğitim dili olmasına rağmen, türkiye cumhuriyeti çatısı altında hiçbir halkın hakkıyla anadilde eğitim görmemesi bağımlılık ilişkileriyle açıklanabilir.
dillerin etkileşimi ve birbirleriyle olan kelime alışverişleri tarih boyunca varolmuştur ve bu süreç devamlı sürecektir. dilin özenli kullanımı ile yabancı kelimelerinin arasındaki ilişkinin bir dilin ne kadar çok yaşadığının ve ne kadar çok fikir ürettiğinin, üretici gücünün varlılığını gösteren bir durumdur. elbette kültürlerarası alış-verişin güçlenmesi ve insanlığın ortak değerlerinin geliştirilmesi için ortak değerler sisteminin kurulması gerekmektedir. bunun en önemli noktası da dildir. terimsel kullanımların ya da ortak değerlerin yabancı dillerden alıntı olması o dilin geriliğine örnek olarak gösterilemez. fakat baskın bir gücün diğer dillere hakim kılınmasının ve onun dilinde bilim ve eğitim dilinin var olması ise o ülkenin bağımsızlığının sorgulanmasına yol açar.
işte türkiye cumhuriyet'i örneği ortada. anadilde eğitim türkiye'nin bir sorunudur. çeşitli halkların dillerinin korunması ve yaşatılması, onların kültürel gelişimin sağlanması her halkın biricik hakkıdır. ne yazık ki kağıt üzerinde egemen olarak gözüken türk halkının, ülkenin en iyi eğitim veren okullarında başka bir dilde eğitim yapılması türkiye'de anadilde eğitimin varolmadığını göstermektedir.bir devletin ihtiyacı olarak ve diğer halklarla iletişime geçmesi için yabancı dil öğretiminin( hatta teknik destekli olabilir bu) ile yabancı dilde eğitim gösterilmesi arasındaki açı farkının yabancı dilde eğitime doğru kayması veya yok olması emperyalizm denilen olgunun en somut örneğidir.
türkiye'de emperyalizmin bir varlığı da kültüreldir.( bir parantez açmakta fayda var. bu yazının konusu dildeki yabancı kaynaklı sözcükler ve onun arındırılması değildir.bir yabancı dil düşmanlığı aynı zamanda ulus düşmanlığı noktasına varacaktır. bu yazının konusu açıktır: anadilde eğitim ile yanacı dil öğretimi arasındaki bir açı farkının var olduğudur.) bu kültürel kolun ülkenin en iyi olan üniversitelerinde kendini göstermesi kuşkusuz bir tesadüf değildir. dünyayla bütünleşme adına yürütülen süreç ülkede yaşayan halkların aklının bulandırılması ve yok edilmesidir. bir bağımlılık ifadesidir ve ülkenin üretici gücünün, fikir üreten beyinlerinin emperyalizmin kölesi olarak piyasa da çalıştırılmasıdır. evet yabancı dilde eğitimin tek başına bu süreci açtığını söylemek abartıldır ama bunun es geçilmesi olanaksızdır. bir ulusun var olması için kendi kültürünü geliştirmesi ve yaşatması gerekmektedir. kağıt üzerinde türkiye cumhuriyeti'nde bu yalnızca türklere verilmiştir. ama milyonlarca türk genci de aynı zamanda anadilde eğitim görmemektedir. diğer halklar ise tamamen yok sayılmakta, en ufak bir anadilde eğitim isteği bile şimdiye kadar yok sayılmaktaydı. şimdi ise emperyalist güçlerin elinde bir kart haline getirilmek istenmesi ise türkiye cumhuriyeti halkının bi trajedisi değil de, nedir?
o halde şu somut ayrımı yapmak gerekiyor: ülkenin ihtiyaçları gereği ve teknik eksiklikleri göz önüne alındığında somut sonuçlar elde edilinceye kadar teknik destekli yabancı dil eğitim ile eğitim dilinin yabancı olması arasındaki farkın ayrımı yapılmalıdır. türkiye'deki herkesin anadilde eğitim yapmaya hakkı vardır ve bilimsel dilin ülke şartlarına uyarlanmasına. bu ayrım için hemen şimdi anadilde dilde eğitime evet denilmeli ve herkes için ayrım gözetmeksizin savunulmalıdır. türk için de!
