insanların ve tüm alemlerin varoluş sebebidir. bunun idrakine varmak ancak ve ancak tam ve şüphesiz bir imanla mümkündür. iman etmemek hakaret etme lüksünü doğurmaz, sessizce inanmıyorum der susar edebini bilen bir insan.
çok küçük bir huyundan bahsetmek istiyorum: hayvan sevgisi.
birgün bir kedinin kendi elbisesinin eteğinde uyuduğunu görmüş ve sırf o uyanmasın diye uyanmasını engellemeyecek kadarını kesmiştir o kıyafetinin.
evet, sevgili hayvansever ve iman etmeyen insanlar, hanginiz/hangimiz bu ulu davranışı gösterdik/ gösterebiliriz?
ve devesi kasva.. o kadar sevmiş ki sahibini; -ki sahibi (s.a.v.) ona merhamet göstermese sevmezdi- son nefesine kadar üzerinde taşıdığı ahlâk tamamlayıcısı hz. muhammed aleyhisselam vefat ettiğinde derdinden kederinden kafasını taşlara vura vura ölmüştür. bunu yapan bir 'hayvan'dı. ve biz "insanlar" enn şerefli varlık, o'na, biricik peygamberimize hakaret edip alay mı ediyoruz? gerçekten insan mıyız?
edit: size 12 kez yazıklar olsun.
edit-i sani: 13 kez yazıklar olsun.
