Bu çağdan iğreniyorum. Yaşlı bir adama yer vermeyecek kadar düşmüş zamane gençlik. Hamile bir kadına ya da...
Bugün otobüste şişleri tutmuş zar zor ayakta duran bir amca gördüm. Boş yer yoktu ama amcanın hemen yanında genç bir kız oturuyordu. Telefona öyle bir dalmıştı ki sanki kafasını kaldırsa bitkisel hayata girecek. ineceği durağa yakın ayağa kalktı. Bende bu yaşlı adama tebessüm ederek "buyrun oturun" dedim.
Adamın gözleri doldu ve bir sonra ki durakta ineceğini söyleyip oturmadı. ineceği zaman dönüp gülümseyerek "hala iyi insanlar varmış" dedi. Tuhaf ama yüreğime dokundu. Hatta çok dokundu.
Gençken yaşlı insanlara ettiğiniz muamele siz yaşlanınca size edilecek. Boşuna bir bardak su verdikten sonra ,su verenlerin çok olsun evladım, demiyorlar. Sonuçta ne ekersen onu biçersin.
Zamane gençlik her şeyden önce saygıyı yitirdi. Söyleyecek pek birşey yok. Her şey tüm çıplaklığıyla ortada ne yazık ki..
