benim çocukluğumun geçtiği mahallede hırsızı, eroinmanı, tetikçisi, ülkücüsü, pkklısı, konsa çıkanı, gazinoda şarkı söyleyeni, abisini-anasını bıçaklayanı, köpeğe tecavüz edeni bile vardı. ama böyle bir ortamda bile komşusuna yan gözle bakanı kimse hoş karşılamazdı ve buna da birisinin cesaret ettiğini duymadım görmedim. bu mahalle kültürü artık günümüzde yok. bu bahsettiğim bölgede de yok artık, zamanla ilgili bir durum. mesela mahallede en nefret ettiğin çocuk ya da adam farketmez , isterse seni zamanında yaralamış olsun. dışarıdan birisiyle bir mevzu yaşadığında onun yanında olmazsan mahalle seni dışlar korkak diye etiketlerdi. bildiğin hain damgası yerdin. bir gün yan komşunun kızının nişanı var. başka mahalleden 3-4 tane serseri gelip nişanda olay çıkartıyor o kızı kimseye yar etmem diye. tabi bir güzel dayak yiyorlar gidiyorlar. ertesi günü o dayak yiyen çocukları sokağın başında mahalleden biriyle konuşurken görüyor kızın abisi. bütün mahalle selamı sabahı kesiyor o aileyle. oğlanın babası öğreniyor meseleyi, sokağın ortasında bağıra çağıra oğlunu dövüyor. eleman bütün mahalleyi kapı kapı dolaşıp özür diledi 3 gün. 3 gün sokakta kaldı çocuk. siktir et bakmayı , göz koyanla arkadaş diye öz babası öldürüyordu çocuğu. tabi haysiyet şeref meselesi biraz.
