Tahammülsüzüz çünkü hayatın bir sonu olduğunu çoğu kez unutup kendi hırs, ego ve beklentilerimizde boğuluyoruz.Tahammulsuzuz cunku toplumdaki insanların da bireysel düşündüğünün farkındayız "ben bilinci"ne sahip insanlara "biz bilinci"ni öğretemeyeceğimizi düşünüyoruz.Tahammulsuzuz cunku gereklilik ve luks ihtiyac nedir bilmiyoruz ihtiyacimiz olmayan seylerin ureticileri öyle bir ele gecirmiş ki algımızı bir an evvel sahip olmazsak ölecekmişiz hissine kapılıyoruz.
Tahammulsuzuz cunku etrafımıza baktığımızda her güleni mutlu , her yardımseveri zengin, her insanı dürüst, her ses çıkaranı gereksiz, her susanı dilsiz, her soranı meraklı, her gideni haksız, her döneni çaresiz görüyoruz.Tüm bunlar bizi öyle tahammulsuzlestiriyor ki tahammulsuzlugumuze bile tahammul edemez hale geliyoruz farkinda dahi olmadan.
