Benim de bunu düşündüğüm zamanlar oldu. Herşeyin çok güzel olduğu bir anda aniden en büyük acıları yaşadım. Beni gözden çıkardı dedim. Varoluşsal milyonlarca düşüncelere geçti kafamdan.
Böyle anlarda insan namaza yada duaya da yönelemiyor. Soğumuş oluyor herşeyden. En iyisi bir süre uzaklaşıp düşünmemek. Sonra zaten bir şekilde yine kendini ona dua ederken buluyorsun.
