Sana yazıyorum ya, deniz benden önce
başlıyor beklemeye. Siyah bir uykudan
binlerce rüya kıpkırmızı uyanıyor.
Sonra akşamlara dek köpük, sis uğultu…
uzaklıktan büyük resimler çiziyor kumlara
su. Senden yana düşüyor dağın gölgesi.
Mum çiçekleri gözlerinden salıyor kokusunu.
Yollar iyi haberler gibi uzuyor kısalıyor.
Senin yerine cümleler kuruyorum kendime.
Sonra aralayıp her bir harfini, yaşlı bir hevesle
sevinçler okuyorum. Yalnızlık öyle cesur,
öyle korkak ki… Bir hayal karınca kirpiklerinin
sabahına yürüyor. Zaman avuçlarının içinde.
Açıyorum, insan olmanın sonsuzluğu;
kapıyorum, ölüm dünya olup geliyor üstüme.
Sana yazıyorum ya, içimde umutsuz bir güzellik.
Her şeye yeniden inanıyorum.
Ben bir ay pervanesiyim. Kanatlarım dünya,
sözlerim sevgi. Kendime masallar anlatıyorum.
