insanların neredeyse tamamının yaptığı eylem. Fazlasıyla anlamsız bir eylem. Sevişmek bir sanattır, estetiktir, ruhların dansıdır. Nasıl oluyor da böylesine yüksek bir enerji "rahatlayım da bitsin!" kafasında yaşanabiliyor anlayabilmiş değilim. Aşk olmadan sevişme ne gibi bir anlam sağlayabilir ki? Ömrümün sonuna dek yalnız kalmayı göze alabilirim ancak aşık olmadığım birine dokunmanın ağırlığını göze alamam. Aylarca, mevsimler boyu, yıllarca beklemeye razıyım. Arada biraz olsun ruhunu hatırlayan insanların da bekleyeceklerine eminim.
(bkz: terlemeden sevişenler)
