tek başına değerlendirecek olursak 9 puana sahip olan vezir tartışmasız en önemli taştır.(öyle olmasaydı queen sacrifice denen şeyin bir anlamı kalmazdı). lakin oyun bütününe bakıldığında sizin oyun tarzınıza, pozisyonunuza göre değişkenlik gösterebilir. bir çok büyük usta oyun sonu çift fili üstün görürken bazıları ise şah kanadına konumlandırılmış atı tercih eder. kaleler ise oyun sonu için vazgeçilmezdir. geçmişten günümüze baktığımızda romantik dönemde atlar açık ara daha çok değer görmüş (sebebi ise göze hoş gelen tuzaklı güzel oyunların kabul ve tebrik görmesi) fakat zaman içerisinde filler pozisyonel satrancın en önemli etkenleri olmuştur. hatta bobby fischer bu konuda atların 3, fillerin ise 3.25 puan olduğunu söylemiş kendisinden iki nesil sonraki dünya şampiyonu garry kasparov fischer'ı onaylamıştır. kısacası taktiksel oynamayı sevenler atları, pozisyonel oynamayı sevenler ise fillerini daha çok korurlar. tabi büyük ustaların oyun seviyesinde pozisyonel giden bir maç takaslar ile birlikte birden taktik maçına dönebiliyor ve bir çok oyun sonunda kale savaşları görüyoruz. bu sorunun cevabı 1972 yılına kadar tercih meselesi iken 1972 de fischer'ın satranca kazandırdığı yeni teoriler ile yerini bir süreliğine çok az üstünlükle fillere bırakmış. vladimir kramnik ile başlayan magnus carlsen ile devam eden pozisyonel akımda her taş feda edilebilir gözüküyor. mesele ivanchuk vs karjakin http://www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1487929 maçını stockfish 9 da incelediğimizde farkın sıfır olduğu yani tam bir beraberlik varken ivanchuk vezir fedası yapıyor fakat pozisyonu o kadar iyi ki stockfish 9 a göre beraberlik bozulmuyor.
