görmeyeli ne çamaşırcı olmuşuz yahu. kime kalmış kimin ne mal olduğu, ne bok yediği? bu vasıfsızlıklar neye dayanır? amacımız kendimizi tatmin etmek değil mi? tek varoluşumuz "ben" uğruna değil mi? bırakınız o zaman, kim nasıl mutlu oluyorsa öyle yaşasın.
çok toplumsalız, bireyselliklere karşıyız. ondan yani, başka bir niyetimiz yok, he mi?
