dinde resmen yoktur. kaynağında kitabında hadisinde ''alevi'' adıyla geçmez hüküm. çünkü o sıralarda alevi icad edilmemiştir. ''nokta nokta öldüren cennete gider'' diyen alimler boldur dinler tarihinde. yahudisi, hristosu, islamı.. bu alimciklere sesini çıkamadan itaat eden -mecburen- koyunlar boldur. sonra aradan yıllar geçer, o koyunların kuzuları inkar eder ecdadlarının marifetlerini. bu çark böyle döner.
zinhar dinde yoktur! ama dindarla dinciye bu lafla, cennetle gaz verip elde tüfek uygulatmak; 2 provokasyona, bir vaaza bakar. sonra aradan yıllar geçer ve inkar timindeki cahil torunlar; yalandır, gıybettir, iftiradır, kaynak nere der. istese 3 dakikada kendisi de ulaşır kaynaklara google efendi sayesinde. yüzleşemez mürekkebi kan olan tarihiyle. o cesaret yoktur. ya benim gibi yüzleşir, utanır, ya da inkar eder geçmişi.
haccın sevabına aklı yetene, aklı baliğ olana, dinen sorumluluğu olana lafım: o bir haccın sevabını beşle çarpın ve kılıç, tüfek, pala arayın. bu -sanırım- hala yaşayan birinin lafı. ismi cismi belli. işte etten kemikten kaynak. gidin, bulun, sorun.
sonraki sivas katliamı kameralara gülümseyerek yapıldı ama ona bile kaynak soran var. en yakın örneklerden biri maraş; yaşayanlar ölmedi daha, yapan da yapılan da. hemen her şehirde bir maraşlı vardır. mezhebi farketmez, gidin sorun. kaynak onların beyni. alevisine ''abartma lan gudik'' deyin, siz ne derse yarısını düşünün; yine de hayret edersiniz. sünnisinden de bahaneleri dinleyin. o bahaneleri de yarıya indirmeyi unutmayın. aslında nereli olduğunuz faketmez; devri yaşayan ailelerinize sorsanız da söylerler. ''ama onlar da...'' diye başlarlarsa anlarsınız zaten.
erkekleri geçtim; öldürülen kadınların, çocukların, doğmamış bebelerin, varsa allahınızın, o yoksa vicdanınızın hatrına siz araştırın.
bundan 90-100 yıl önce de ''7 ermeni öldüren cennete gider'' dedi bu hocalar. demek ki, medenileştikçe bir canın değeri artmış, bedeli azalmış canlar. demek 300-400 yıl önce devlet-i ali osmani'ye ters olanların 40-50'si ancak cennetten küçük bir tapu ederdi. kuyucu hırvat murat paşanın kelle doldurtması, o zamanın cennet-kelle paritesi yüzünden demek ki.
din canlı bir olgudur. duvardaki kitapta uyumaz. onu yaşayanlardır din. ellerinde, dillerinde, eylemlerindedir. siz, ezici çoğunluğunuzla, size ''bir alevi öldüren beş sefer hacca gitmiş sevabı kazanır'' diyene ''amuğa goduumun öküzü, bizi mayın eşeği gibi öne sürüyorsun, bizi vahşi hayvanlar gibi alevi mahallesine salıyorsun ama, bu lafın kaynağı neresi'' demediyseniiz; asıl dininiz o-dur. bu lafın duyulmasını sağlayan da o vaazda bulunup vicdanına yediremeyen dindaşınızdır muhtemelen.
elde pala adam doğrayıp, sonra da ''benim dinim sevgi dini'' derseniz bangladeş'ten bosna'ya kadar götüyle güler dünya. ''tanrı sevgidir'' diyen isa'nın öğrencilerine bile gülüyor dünyanın hristo yarısı. çünkü onlar s.kiyor ırakı, afganistanı. yanağına kendi tokat atıp* diğer yanağı dönmeden ve bunu bahane ederek hem de.
kitaplarda yazılanlar reklamdır. o kurallarla değil viyana'ya kadar gitmek; mekke'den bile çıkamazsınız. kimin yüreğine girebilirsiniz ''asın, kesin, kelle uçurun'' diyen kurallarla? milyonlarca insanın ekmek yediği bir organizasyon olan dine köprüyü geçirene kadardır o sevgi pıtırcığı sözler. tıpkı erkeğin kadını yatağa atana kadar söylediği sözleri gibi. niyetiniz olmasa kimse sizi ikna edemez.
