belki bir parça ömür bulunur bi yerde
belki içime biraz hayat konulur
belki ölmeden insan olunur yine..
belki biraz da hava soğur
belki bir gün
ağaçlar kök salınca
hepsi göğsüme batınca
tek odalı kağıttan şotamda
yanarım belki
yalnızken kırık yatağımda
alışırım zamanla
bu kadarı var bana hayatta
yetinirim belki
belki bir parça akıl bulunur
bir yerde
belki içime biraz zeka konulur
belki bir gün
ağaçlar salınınca
rüzgar göğsüme dokununca
camdan dışarı bakınca
anlarım belki
yatağımı onarınca
dayanamam yalnızlığa
daha fazlası var hayatta
isterim belki
