Tv'deki gözlerim beni trajediden öfkelendiriyor
Her hangi bir çeşni, bi şekle giriyor
Şöyle ki;
"kocası onu öldürdü"
"okyanusta boğuldu"
"öz oğlundan mahrum edildi"
"o zehir kullandı,
Çayında,
Ve onu bi öpücükle uğurladı"
işte benim hikayem
Ama biri ölene kadar eğlenceli değil
Bana bi ucubeymişim gibi bakma
Bir yüzün kaşlarını çatmış, fakat ötekisi?
Tv'ye bi keşmişsin gibi bakma
Bi anneyken, zombi gibi bakma
Oğlunu tutuyor, ölümünü izliyor
Ellerini göğe açmış, "neden ha neden?
Çünkü ben uzaktan izlemeliyim bunları
Vekaleten yaşıyorum tüm herkes ölene kadar
Ve hepiniz buna muhtaçsınız, yalan söylemeyin
Neden sadece itiraf etmiyoruz?
Neden sadece itiraf etmiyoruz?
Kan akıp gidene kadar durmuyacağız..
Ne cesur ne de kaba olanlar
Bu hikayeyi olduğu gibi gerçekliğiyle yazmayacaklar
Kan akıp gidene kadar durmayacağız..
Ve ben uzaktan izlemeliyim bunları
Vekaleten yaşıyorum tüm herkes ölene kadar
Sende böyle hissediyorsun, peki...
Peki, neden sadece itiraf etmiyoruz?
Kan bir yağmur gibi gökten düşüyor
Mezarların ve zeminin üstünde tamtamlar çalıyor
Yarı vampir, yarı savaşçı
Etobur ve röntgenci
Vericiye gözünü dikmiş
Ölüm çıngırağıyla şarkı söylüyor
Lalalalalalla.
Kuşku en iyisidir, buna inanmak arzundur
Adamların kalğlerindeki melekler,
Kafanı dışarı çeker
Kafan kulak asman gerektiğine inanır
Bir daha tekrar söylememeliydin:
"evren esirdir, çok genel (Kişisel değil)
Yaşamak için öldürmek
işte bu, tüm olan bu!"
Hepimiz bu tragediyle besleniyoruz
Bu vampir için kan gibi
Vekaleten yaşıyorum, herkes ölene kadar
Senden daha çok ben olarak(Böyle çok daha iyi)
