savaşı değil terörle mücadeleyi öven belgesel. demek ki şöyle olmalıymış efendim:
-komutanım bir terörist grubuyla karşılaştık 10 kişi kadarlar destek istiyorum.
-aaa hiç yakıştıramadım sana üsteğmenim! bak ne güzel kuşlar falan cıvıldıyor. savaşma seviş değil mi ama!!!
-ama efendim sivil halka zarar verip bölgedeki doktorlara, öğretmenlere falan saldırıyor bunlar.
-biliyorum güzelim de yarın öbürgün bir grup dangalak yaptığımız şeye "savaş" falan der. bize de faşist etiketi yapıştırıp gönderir. işin orasındayım ben. yaa yaa.
-doğru düşünmüşsünüz komutanım bu hiç aklıma gelmemişti. bölüğü toplayıp dönüyorum o zaman ben.
-dön canım dön. çay demlettim size çabuk gelin de sıcak sıcak için.
çok ilginç ama değil mi? sırf "kardeşim nasıl bir terör örgütü ile tsk yı eşit anlamda savaşan iki ülke ordusu gibi değerlendirirsiniz?" diye sorduğumuzda sözlüğün her tarafına "ya sev ya terket" yazan gaz ergenler oluyoruz mesela.
bu ülkede ne zaman aidiyet duygusu eksikliği entellektüel görüşün kabarıklığına işaret eder olduysa o gün çöküşümüz başladı bizim. o günden beri birileri "eheheh gaza gelmiş olm bunlar. faşistlere bak eheheh" edebiyatıyla çok ekmek yer oldu.
