sosyolojik bir gerçeklik olarak işçilerin çoğu cahil olduğu için (çünkü patronlar onların cahil olmalarını, hak aramamalarını isterler) ataerkil zihniyetleri devam etmektedir.
bundan dolayı çoğunun eşi ev hanımıdır, ha işçi olanı yok mudur, vardır.
hiçbir neden fakir olduğu için, yani emeğinin çalındığı için bir insanı çocuk sahibi olma fikrinden döndüremez.
arkadaşım bu insanlar niye fakir, niye patronlar zengin?
yani otuz yıl boyunca günde on saat çalışmış biri, bir çocuk haketmeyecek, ama ömür boyu baba parası yiyen birisi onlarca çocuk yapma haline sahip olacak.
bu mu adalet? geçiniz.
işçilerin kendini geliştirecek zamanı da parası da yoktur.
çünkü cehalet der Marx, kapitalistlerin kullandığı bir güçtür.
işçilerin kendini geliştirmeyecek durumda olması kadar onların insan gibi değil köle gibi yaşaması da başlı başına sorundur.
iki insan düşün, teki ömür boyu çalışıyor, elinde beş kuruş para yok ve yorgun bedeni ile devam ediyor yaşamına.
diğeri ömür boyu yatıyor, çalıştırdığı işçilerin çeyreği kadar çalışmıyor, rant ile para kazanıyor, ömür boyu tatil ve bankada para garantisi ile yaşamına devam ediyor.
yav amına koyduğumun dünyasında iki taraf var işte, hangisini anlatalım sana bilader? hangisi geçiniyor?
birinin en büyük geçim derdi bu ay kaç milyon dolar kâr Edip fazladan iki yazlık alırım iken, diğerinin geçim derdi acaba kaç yıl daha çalışırsam çocuk sahibi olabilirim..
taraf bu kadar açık ve net, tarafını sen seçeceksin.
