Bu birlikte son şiirimiz.
Sen gideli çok oldu, artık yolluyorum hayalini de yanına.
Artık bunca zaman ihmal ettiğim kendimleyim.
Bu son şiirimiz.
Sende herkesleştin,
Herkes gibi sende yalnızlıkla başbaşa bıraktın.
Ben yanında olma hayallerine kapıldıkça, sen bir adım daha uzaklaştın.
Ben gözyaşlarımla sana sığındıkça, sen de herkes gibi aşkı kapıya attın.
Artık bu son şiirimiz.
Bu sana son iç çekişim.
Yüreğimi de sana veda etmeye ikna edişim.
Bu son şiirimiz.
Gözlerine bu kelimelerle son bakışım.
Bu sana son aldanışım diyemem,
Çok geride kaldı çünkü sözlerine inanmışlığım.
Bu sana son yanışım,
içimdeki ateşi söndürmeye çalışmaktan yorulan gökyüzünün son yağışı.
Benim de gökyüzüne, gökyüzüyle son ağlayışım.
Bu son şiirimiz.
Sana bu son gelişim.
Son diye diye bir türlü sona gelemeyişim.
Bu son şiirimiz.
Bu sana son gülüşüm.
Sensiz günlerdeki son ölüşüm.
Aslında bu şiir, seni unuttuğumdaki ilk gülüşüm.
Ama yokluğundan bana kalan bu şiir, son gömülüşüm.
Bu son şiirimiz.
Resmine son bakışım,
Yüreğine dokunan son yazım.
Biçâre halimin son yazılışı.
Beni son kez sensiz bırakışın.
Bu son şiirimiz.
Bu seni son unutuşum.
Yüreğimin her gece gördüğü kabusların sonuncusu.
Ve bu aşka dair dizelerin dizlerinde daldığı sonsuzluk uykusu.
Artık bu son şiirimiz.
Bunca zaman şiirlerimin sokaklarında yaşadığın esaretin son günü.
Yine de mutlu yaşa, başka şiirlerde tad ölümü,
Çünkü benim şiirlerimde, senin ölümsüzlüğün yazılı.
-Burak KARAÇAM - Bir Veda Bile Etmeden.
(YouTube da bu şiirimi yine benim seslendirdiğim klibim yayındadır. Beklerim.)
