vefatının 6.yıl dönümünde saygı sevgi ve rahmetle andığım bu coğrafyaya gelmiş geçmiş bana göre en iyi halk müziği sanatçısıdır. kendisinin yeri bende ayrıdır. iç anadolulu bir aileden gelmemin de bunda payı var tabii. babam, ben küçükken hep arabasında neşet ertaş'ın türkülerini dinlerdi, çaldırırdı. yaşım genç sayılır, kimileri dudak büker, kimileri bilmez bile. ama ben neşet ertaş'ın o yürekten sızan türkülerini, ezgilerini, yalan dünyasını, zahidesini, gönül dağını ve yeri geldiğinde oyun havalarını hissederek dinlerim. aşık oldum, ağladım, güldüm. yeri geldi isyan ettim. yeri geldi kalktım oynadım. yeri geldi türkülerinde veya bir röportajında geçen sözlerini duydum, gördüm. ama hep mutlaka ve mutlaka neşet ertaş'ın ezgilerinden bir şey buldum kendimde. neşet ertaş gibisi bir daha gelmeyecek. bu hem iyi hem kötü bir şey. ama biz hep iyisinden bakacağız. kendi şivesiyle, goğnümüzden geldiğince hatırlayacağız onu. ruhu şad olsun.
