Belli ki yemeğe çıkılmış, kız nazik, sağ bacağı yere 40 derece açıyla yatık, dizden kırmış, sol bacağını da ona dolamış bacak bacak üstüne atıp, nası yapıyorlar anlamıyorum zaten şunu, çok acayipler. Yani mesela bunu çözsem tüm kadınları çözerim gibi geliyor.
Neyse ama nazik ve güzel bir kız, genç, gençler, eleman da öyle, en fazla 20. Eleman heyecanla birşeyler anlatıyor yemeğini yerken. bir ara elindeki çatalı suşiye batırıyor, önceden hazırladığı wasabi - soya sosu karışımına daldırıyor sonra, bir yandan anlatmaya devam ederken çatalı bir süre havada salladıktan sonra suşi dağılıyor tabi, ortalık pilav, çatalın ucunda beyaz tuna. Aldırmıyor eleman, tunayı ağzına atıp pilavı peçeteyle masanın ortasına topluyor.
Kız bacak değiştiriyor o ara, halen nazik, belki ufak soru işaretleri, elindeki chopstickler ile sashimi dürtüklüyor, sıkıldı sıkılacak ama eleman şirin, kıvırcık, bakıyor, kafası karışık, duyguları karışık, sashimiyi bırakıp dumpling atıyor ağzına bir tane. Nazikçe çiğniyor, eleman yine anlatıyor birşeyler, dinliyorum, arabasının bozulduğundan bahsediyor, babası yaptırmamış, çok sinirliymiş babasına, evi terk edip tanıdığı biriyle vape işine girmeyi düşünüyormuş.
Kız nazikçe peçeteyle dudaklarını siliyor, belli belirsiz bir renk kalıyor peçetede, abartmak istememiş belli.
Kararsız hala, şimdi onun sırası, eleman beklenti içinde, ağzından dökülecek sözcükleri bekliyor kızın.
"Araban ne?" Diyor kız.
Beklemiyor tabi eleman bunu, çünkü ne yanında ne karşısında, olay araba değil, olay aile.
"Eski boktan bi camry, büyükannemindi, o kadar paraları olmasına rağmen bir araba almıyorlar ve üstüne üstlük şimdi yaptırmıyorlar da" diyerek konuyu aileye çekiyor yine, derdi var, isyanı var elemanın.
Kız topu yine göğsünde yumuşatıyor, "bir arkadaşım var tamirci, belki ona baktırabiliriz" diyor.
Eleman sinirleniyor, çatalını bırakıyor, ellerini sallayarak, "hayır, o boktan arabaya bir daha binmeyeceğim" diyor ve devam ediyor, kız için ondan sonrası sessizlik, eleman konuşuyor ama birşey anlatmıyor, farklı seviyedeler, kız nazik, yapıcı, realist, belli ki birşeyler görmüş hayatta. Eleman ana kuzusu, baba parası yiyor, kendini beğenmiş, çocuk. Çok yol kat etmesi lazım.
Eleman anlatırken kız chopstickleriyle ustaca bir hareketle wasabi alıp sushisinin üstüne yapıştırıyor, sote zencefilden bir parçayı onun üstüne koyup soya sosuna daldırıyor ve ağzına atıyor.
Eleman anlattıkça anlatıyor, kız yine bacak değiştiriyor, artık pek oralı değil, chopstickleri ile tabağındakileri dürtüklerken kaçak bakışlar atıyor elemana, belli hoşlanıyor, ama besbelli yürümeyecek.
Hesabı öderlerken ben kalkıyorum, kira için para lazım, çalıştığım bok çukuruna geliyorum.
Fakat hala merak ediyorum, nasıl doluyorlar o bacaklarını öyle?
