iflah olmaz bir romantik serseri olarak her seferinde uzun gri hırkamın kollarını üzerine kadar çektiğim maskülen avuçlarımın arasında kahve kupasını tutup pencerenin önündeki tek kişilik koltukta oturarak kısık gözlerle uzaklara bakmama sebep olan durum. bu havayı seviyorum...
