acayip, fazlasıyla acayip ve insanı etkileyen bir durum.
yazmalıyım yine. hiç anlatmasam da bunu, köşeye çekilip, ağlasam yine. o da olur, zaten sadece kendime küfredebiliyorum...
bir buçuk sene önceydi. artık hakaret kelimesi olarak kullanılan heteroseksüel bir erkeğim ben, yani normal bir erkek. kadınlardan hoşlanan. büyük bir paylaşım sitelerinde çizimlerimi paylaşıyordum. kendi fotoğraflarımı da koymuştum. eşcinselin biri geldi sonra. yönetmen olduğunu ve beni bir kısa filmde oynatacağını söyledi. aradığı tipin ben olduğumu söyledi. inansam mı diye sordum kendime. "benim de kısa film senaryolarım var" dedim ona. hiç ilgilenmedi. buradan çaktım işi işte. nasıl rol yapacağımı, konuşmamın nasıl olduğunu falan sordu. "kız arkadaşın var mı?" dedi. eşcinsel misin diye sormadı hiçbir zaman. soramadı çünkü. eşcinselsen fazladan rol yapmak zorunda kalacaksın, heteroseksüel bir karakter çünkü oynayacağın rol şeklinde ayak yaptı.
kendimi çok kötü hissettim. kısa film diye gideceğim film, belki zencili-konulu porno olacaktı.
velhasıl kelam, bunu neden anlattım, eşcinseller, eş bulmakta çok zorlanıyorlar ve bulduklarında da en ufak şüpheye yer bırakmamak adına, nokta atışı yapıyorlar. yani bunun için de her zaman çok bilgili ve kültürlü olmak zorundalar. ortama girebilmek, karşısındakinin eşcinsel olup olmadığını anlayabilmek adına. karşıdakinin psikolojisinde tedavi edilemez yaralar açıyor; ama onlar bunu yapmak zorundalar.
